با توجه به مفهوم "بکارگیری آثار مادی برای مطالعه گذشته" نبونید پادشاه بابل نو (قرن 6 ق.م) را می توان به نوعی اولین باستان شناس داسنت.وی به کاوش، مرمت و تحقیق در مورد معابدی پرداخت که آنها را بازسازی می کرد.
در کتاب "تاریخ بابل" نوشته لئوناردو کینگ، ترجمه دکتر رقیه بهزادی دراین باره آمده است که :
" مرگ نری گلیسر، کمتر از چهار سال پس از رسیدن به سلطنت، مسلماً به منزله ضربه ای به آمال سردارانش بود، که ممکن است به فکر افتاده باشند که سازمان نظامی کشور و دفاع از آن را بر پایه ای محکم استوار سازند. علت آن بود که فرزندش کودکی بیش نبود و پس از نه ماه سلطنت، کاهنان پایتخت موافق به خلع وی شدند و یکی از اعضای خود گه نام (نبونیدوس) نبونید را که مردی از خاندان روحانی و کاملا آشنا به سنت حکومت روحانیون بود را بر تخت نشاندند. پادشاه جدید سنت نبوکدنصر را در مورد بازسازی معابد با شوق و ذوق ادامه داد ، ولی او استعداد نظامی هیچ یک از پیشینیان بزرگ خود را نداشت. وی به جنبه وارستگی روحانی خود جنبه غیر عملی یک فرد باستان شناس را افزود و سرگرم تحقیق درباره گذشته معابدی شد که آن را بازسازی کرد".
